Now playing: Molotov - Apocalypshit (Breaking Bad OST)

Het hotel van gister was bezig met een kleine renovatie en vrijwel alle andere kamers waren leeg met de meeste deuren geopend. Er hing een vreemde sfeer op de gangen,  kamernummers van de deuren geschuurd, lege kamers zonder licht, wekkers die een mix van ruis en country voortbrengen. Hoe dan ook, een prima voorbereiding op wat ons voor de volgende dag stond te wachten.

Natural Bridge, vernoemd naar de natuurlijke rotsformatie die een enorme brug vormt waar de US highway 11 overheen loopt. Hierover later meer. We stoppen eerst bij Foamhenge, een niet zo natuurlijke rotsformatie van piepschuim, gemaakt door Marc Cline. Deze man heeft in dit dorpje zijn sporen ruimschoots verdient met het vervaardigen van fantastische creaties ter vermaak van jong en oud. Foamhenge is een replica op ware grootte en de locatie werkt goed mee. De bordjes met uitleg laten in ieder geval zien dat de goede man niet van humor gespeend is, een unicum in this here parts.. We maken wat foto’s en lopen wat rond, doen een regendansje en voila; een stortbui.

Volgende stop is het Haunted Monster Museum en aangrenzende Dinosaur World, beide van de hand van bovengenoemde professor Cline. Weer dino’s? Yup, meer dino’s. Hierover later meer. Eerst het Haunted Monster Museum. We worden ontvangen door een oudere heer met gekrulde druipsnor die ons het bezeten huis in leidt. Het is natuurlijk allemaal een beetje kinderachtig maar daarom niet minder leuk. De aankleding is zoals je verwacht in een spookhuis maar met veel oog voor detail gemaakt. Na de gebruikelijke schrikeffecten en John Carpenter deuntjes lopen we met een glimlach weer naar buiten. En daar ontmoeten we de maker van dit alles. We maken een praatje, we maken een foto en dan is het tijd voor een extra verrassing; Hunting Bigfoot with a Redneck.

Het neefje van Marc gaat ons voor als redneck. In zijn trailer krijgen we een verhaaltje over Bigfoot die er met zijn Billy The Singing Bass vandoor is gegaan. De aanwezige kinderen gaan helemaal op in het verhaal en de plastic poppen in het omliggende bos doen niets af aan de geloofwaardigheid. Ze vinden het prachtig. Wij ook overigens. Het is allemaal met een knipoog gemaakt en erg grappig gepresenteerd.

Dan rest ons nog Dinosaur World. In eerste instantie waren we nog wat huiverig om nog een plastic dinopark in te gaan maar het was bij de prijs inbegrepen en we zijn nog steeds Hollanders. Dit was vooral andere koek door de humor die in de kwalitatief veel betere sculpturen was meegegoten. Hilariteit alom. Jurassic Park meets Monty Python. Het valt vooral op dat het allemaal met enorm veel liefde en plezier gemaakt is. Dat valt ook af te lezen aan de gezichten van de andere bezoekers. Echt zo’n zeldzame attractie die perfect werkt voor zowel kinderen als volwassenen.

“Give something back to the community and get some exercise! If you want a lawnmower, you can use mine.”

De dag sluiten we af met een prachtige rit over de Blue Ridge Parkway. We stoppen bij Roanoke in de hoop nog iets mee te pikken van het Blues en BBQ festival in de stad. Jammergenoeg was dat in de middag. Mad Guitar Murphy (ja die van de Blues Brothers) gemist.. Ach, je kan niet alles hebben. Voor het diner hebben we heel Amerikaans de auto gepakt en zijn we hemelsbreed 200 meter verderop bier wezen halen bij het tankstation (met enorme walk-in fridge voor het bier!) en door de drivethru bij de Subway voor 2 feet of semi fastfood.

O ja, Natural Bridge. Groot, hoog, water, rotsen, hoe kan dat nou? Ik voel een druppel. Zullen we weer gaan?

Morgen nog veel meer Blue Ridge Parkway..